รีวิวเพลงที่ฟังตลอดทั้งปี 2014

และแล้วปีใหม่ก็มาเยือน... มันเป็นธรรมเนียมที่ทุกปีผมจะมาเขียนรีวิวเพลงที่ได้ฟังในเวลาตลอดทั้งปี  ปีนี้เป็นปีที่ 3 ที่ได้ทำเช่นนี้ แต่มันเป็นปีแรกที่ได้มาเขียนที่นี่ ในบล็อกกากๆของผมเอง

ปีที่เพิ่งจะผ่านไปนี้ค่อนข้างจะเป็นปีที่ดีสำหรับผม แต่ในขณะเดียวกันมั้นก็เป็นปีที่เจอเรื่องยุ่งเข้ามาในชีวิตมากมายด้วยเช่นกัน ทั้งเรื่องที่ผมได้เป็นพี่ปีสอง ต้องคอยให้คำปรึกษากับน้องปีหนึ่งที่เพิ่งเข้ามาใหม่(และผมคิดว่าผมค่อนข้างทำได้ดีทีเดียว) ไหนจะต้องเรียนวิชาในภาคที่สำคัญสุดๆเพราะมันเป็นพื้นฐานอย่าง Data Structures (ซึ่งผมก็ผ่านมันไปได้ด้วยดี ถึงแม้จะขลุกขลักบ้างตอนทำโปรเจค) ต้องเจอกับวิชาคำนวนที่ผมไม่ค่อยจะชอบอย่างวิชา Discrete (แต่ไม่รู้เป็นไง ยิ่งเรียนยิ่งหลงรักวิชานี้) และยังมีเรื่องอื่นๆที่ได้เจอเยอะแยะมากมายเกินกว่าจะเล่าได้หมด

และด้วยความยุ่งที่บอกไปด้านบนนี้เองบวกกับการที่ผมลงวินโดวส์ใหม่(ผมเป็นหนึ่งในคนที่ลองใช้ Windows 10) ทำให้ผมไม่ค่อยจะมีเวลามาเก็บสถิติเพลงที่ฟังซักเท่าไหร่ ปีนี้ผมเลยคิดว่า ผมจะเปลี่ยนเป็น รีวิวอัลบัมที่ฟังบ่อยๆในปีนี้ก็แล้วกัน

_________________________________________________________________________

#### อัลบัมที่ 1 ####

อัลบัม Girl 

เอาหละ เรามาเริ่มกันเลยดีกว่า อัลบัมแรกที่ผมได้ฟังก็คือ Girl ของ Pharrell Williams

ต้องออกตัวก่อนว่่าผมเองก็ยังเข้าไม่ถึงอัลบัมนี้ซักเท่าไหร่ แต่มันก็มีเพลงที่ผมชอบอยู่หลายเพลงเลยทีเดียว เพลงเด็ดในอัลบัมนี้ผมขอยกให้ Marilyn Monroe(8/10) และ Gust of Wind(8.5/10) ที่ได้ Daft Punk มาร่วมแจม

MV เพลง Marilyn Monroe

_________________________________________________________________________

#### อัลบัมที่ 2 ####

ปกอัลบัม Supermodel ของ Foster The People (สวยมาก)

ต่อกันด้วยอัลบัมใหม่ของวงอินดี้ชื่อน่ารักอย่าง Foster The People ที่ปีนี้มากับอัลบัมใหม่ Supermodel ถึงแม้อัลบัมนี้จะไม่ค่อยประสบความสำเร็จด้านรายได้เท่าไหร่แต่มันประสบความสำเร็จในใจผมมากครับ เป็นอะไรที่ฟังเพลินๆได้เกือบทั้งอัลบั้ม ที่บอกว่าเกือบนี่ก็เพราะว่าท้ายอัลบัมมันปิดได้ไม่ค่อยสวยซักเท่าไหร่ เพลงเด็ดที่จะแนะนำ(เลือกยากนะ เพราะทั้งนั้น) Best Friend(9.5/10) และ เพลงชื่อโคตรเจ๋งอย่าง A Beginner's Guide To Destroying The Moon(8.5/10) 

MV เพลง Best Friend

_________________________________________________________________________

#### อัลบัมที่ 3 ####

อัลบัม 1989

อัลบัมที่สามเป็นอะไรที่ค่อนข้างจะเหนือความคาดหมายของตัวผมเอง นั่นก็คืออัลบัม 1989 ของ Taylor Swift สาเหตุที่มันเหนือความคาดหมายก็เพราะว่าปรกติแล้วผมไม่ชอบฟังเพลงของเทย์ซักเท่าไหร่ ผมคิดว่ามันคันทรีย์ไป เพิ่งจะมาอัลบัมหลังๆนี้เองที่มีเพลงที่ผมพอจะฟังได้ และ 1989 ก็เป็นอะไรที่ดีมากมายในความคิดผม มีเพลงที่ชอบหลายเพลงมากในอัลบั้มนี้ แต่ที่ชอบที่สุดนี่ต้องยกให้ Style(9.7/10) อันดับที่สองก็คือ I Know Places(9.2/10) และสุดท้ายคือ Blank Space(8.5/10)

MV เพลง Blank Space

_________________________________________________________________________

#### อัลบัมที่ 4 ####

ปกอัลบัม Pure Heroine มาแบบเรียบๆ

อัลบัมที่สี่ เป็นอัลบัมจากนักร้องหน้าใหม่อีกคนของวงการ นั่นก็คือ หนู Lordes อัลบัมนี้มีนามว่า Pure Heroine(แค่ชื่อก็ อาจจะทำให้ติดได้) เพลงของหนูหลอดเป็นอะไรที่แปลกและแตกต่างกับของศิลปินท่านอื่นในวงการพอสมควร มันฟังดูช้าเนิบนาบในขณะเดียวกันมันก็มีจังหวะเป็นของตนเอง เพลงที่ผมชอบก็คือ 400 Lux(9/10)  Buzzcut Season(9/10) และ Team(9.5/10)

MV เพลง Team

_________________________________________________________________________

#### เพลงแห่งปี ####

ทั้งสี่อัลบัมที่ผ่านมาล้วนเป็นอัลบัมที่ดี เป็นเพื่อนที่ดีที่สุดคนหนึ่งสำหรับผมในช่วงเวลาหนึ่งปีที่ผ่านมา แต่จริงๆแล้วยังมีอีกหนึ่งอัลบัมที่ผมฟัง แถมฟังบ่อยมากซะด้วย แต่บอกตรงๆครับว่าผมเองยังไม่กล้าที่จะรีวิวมันครับ ในความคิดผม มันดีเกินไป เกินกว่าจะมาเล่ามาบบรรยายเป็นคำพูดได้ครับ ในอัลบัมนี้เองมีเพลงเพลงหนึ่งที่ผมฟังบ่อยที่สุด ผมจึงยกให้เป็นเพลงแห่งปีสำหรับผมเพลงนั้นก็คือ Sad Girl จาก อัลบัม Ultraviolence ของ Lana Del Rey นั่นเองครับบบบ

ขอบคุณเพลงทุกเพลงในนี้จริงๆที่ช่วยให้ผมผ่านพ้นปีนี้มาได้ ทุกเพลงเปรียบเสมือนเพื่อนของผมคนหนึ่ง บางเพลงเป็นเพื่อนในยามดีใจ บางเพลงเป็นเพื่อนในยามทุกข์ใจ ในขณะที่บางเพลงเป็นเพื่อนที่ค่อยอยู่ข้างกันในยามวุ่นวาย ผมหวังว่าปีหน้าผมจะได้เจอเพลงดีๆแบบนี้อีก...

Read More...

You've got to love yourself.

         

"Find out for yourself all the strengths you have inside of you."

"ค้นหาด้วยตัวของตัวเอง ด้วยพลังทั้งหมดที่คุณมี"

            Song For a Friend คือเพลงของเจสัน มราซ ที่ผมฟังบ่อยที่สุด(อ่านดีๆนะ ฟังบ่อยที่สุด ไม่ใช่ชอบที่สุด) อาจจะเป็นเพราะว่าผมชอบฟังเพลงที่มันตอกย้ำความรู้สึกตัวเอง


          สำหรับผมแล้วเพลงนี้มันเป็นเหมือน "ที่สิงสถิตย์ของจิตวิญญาณแห่งความเหงา" ฟังแล้วมีผลทำให้เหงามากกว่าเดิมแบบยกกำลังสองแล้วคูณเข้าไปอีกสาม!!(เวอร์)


          เอาแค่ได้ยินเสียงกีต้าร์ตอนเริ่มเพลงแค่นี้ก็ได้สำผัสได้ถึงพลังงานแห่งความเหงามาแต่ไกล นี่ยังไม่นับน้ำเสียงนักร้อง ที่ร้องได้เชือดเฉือนอารมณ์ความรู้สึกชนิดที่ว่า....หนาวไปถึงขั้วหัวใจเลยทีเดียว


          ท่อนที่โดนที่สุดก็คงจะเป็นท่อนที่ร้องว่า ...you've got to love yourself...  มันคอยเตือนใจตัวผมเองมาตลอดว่า เมื่อเราอยู่คนเดียว สิ่งที่เราต้องทำก็คือ รักตัวเอง เพราะเราไม่ได้อยู่กับใครนอกจากตัวเราเอง ดังนั้นจงรักมันซะ และรักมันให้มากๆด้วย...

ใครที่ต้องการเพิ่มความเหงาให้กับตัวเอง ก็จงกดฟังดู

Read More...

รีวิวอัลบัม We Sing, We Dance, We Steal Things - Jason Marz (MASTERPIECE)

ในบรรดาผลงานเพลงทั้งหมดของ Jason Marz อัลบัมที่ดีที่สุดและผมถือว่าเป็น มาสเตอร์พีชของเขาเลยก็คือคืออัลบัม We Sing, We Dance, We Steal Things (ชื่อยาวจัง)

ความเป็นมาสเตอร์พีชของอัลบัมนี้เห็นได้ชัดที่ภาคดนตรี ที่มีการพัฒนาจากอัลบัมเก่าของเขาอย่าง Mr. A-Z ค่อนข้างมาก ด้วยการปรับให้ดนตรีออกแนว Acoustic มากขึ้น แซมด้วยเสียงเครื่องเป่า(ซึ่งผมก็ไม่รู้ว่ามันคือเครื่องดนตรีชนิดไหน) พอรวมเข้ากับน้ำเสียงหวานๆขยี้ใจสาวที่เป็นเอกลักษณ์ของเขาแล้ว มันเป็นอะไรที่วิเศษณ์มากครับ เรียกได้ว่าลงตัวอย่างน่าประหลาด (ฮา)

อัลบัม Mr. A-Z

แทรคแนะนำ

1.Make It Mine(4.75/5) แทรคเปิดอัลบัมที่บ่งบอกภาพรวมของอัลบัมได้เป็นอย่างดี ดนตรีออกแนวสนุกสนาน มีทั้งเสียงเครื่องเป่า บางท่อนใช้เสียงประสานบวกกับจังหวะปรบมือ ถือว่าทำได้ดีมากครับ แค่เปิดอัลบัมมาก็ฟินแล้ว

2.I'm Yours(4.5/5) เพลงนี้ไม่พูดถึงคงจะไม่ได้ เพราะมันเป็นเพลงที่คนไทยน่าจะได้ยินกันบ่อยที่สุดในอัลบัมนี้เลยหละ ด้วยดนตรีที่เป็น Acoustic เนื้อหาเพลงและความหมายก็ดีสุดๆ แถมเพลงนี้เฮียเจสันยังโชว์ทักษะการร้องขั้นเทพของแกเต็มที ช่วงไหนรัวได้เฮียแกรัวไม่ยังเลยนะครับ เพลงนี้ติดทำสถิติอยู่ในชาร์ตบิลบอร์ดนานถึง 76 สัปดาห์ด้วยกัน (ปรบมือ)

3.Lucky (Feat. Colbie Caillat)(4.25/5) แทรคนี้ได้นักร้องเสียงหวานอย่าง Colbie มา feat ด้วย เลยออกมาหวานนนนนนนนนนนมากครับ ไปเปิดที่ไหนควรจะมีคำเตือนขึ้นมาด้วยว่า "อันตราย! ฟังเพลงนี้แล้วอาจละลายได้" สำหรับผมแล้ว เพลงนี้มันหวานไปหน่อยครับ ฟังมากๆแล้วเลี่ยน (ฮา)

4.Butterfly(5/5) และแล้วก็มาถึงแทรคที่ผมชอบที่สุดในอัลบัมนี้ เริ่มจากภาคดนตรีที่จัดเต็มด้วยเครื่องเป่า และภาคการร้องที่ยอดเยี่ยมพอๆกับ I'm yours เนื้อเพลงถึงแม้จะหวานแต่ก็ออกมาหวานพอดิบพอดี เหมือนเอาข้อดีจากสามแทรคด้านบนมารวมกันเลยทีเดียว!!!

5.The Dynamo Of Volition(4.5/5) ฟังครั้งแรกแล้วถึงกับตกใจ เพราะเกือบทั้งเพลงใช้การร้องรัวๆกึ่งแร็ปแบบที่ไม่เคยได้ยินจากทุกเพลงในอัลบัมนี้ ถือว่าเป็นอะไรที่แปลกใหม่ดีครับ

6.A Beautiful Mess(4.75/5) แทรคปิดอัลบัมสุดซึ้ง ตอนฟังครั้งแรกๆผมรู้สึกเฉยๆกับแทรคนี้ แค่คิดว่ามันเป็นเพลงสวยๆซึ้งๆแบบที่เฮียเจสันถนัด แต่พอได้ดูตอนที่เฮียแกไปแสดงสดในงานประกาศรางวัลโนเบลสาขาสันติภาพ ความคิดผมเปลี่ยนทันทีครับ เพราะเพลงนี้แสดงสดแล้วเพราะมาก(ถึงมากที่สุด) น้ำเสียงตอนนั้นทำให้รู้สึกได้ถึงพลังแห่งสันติภาพที่กระจายอยู่รอบตัวเราเลยทีเดียว(เว่อร์ละ)

Jason Marz เป็นหนึ่งในนักร้องไม่กี่คนที่ร้องสด เพราะกว่าในแผ่น

อยากให้ลองฟังกันดูครับ เพลงของเจสันส่วนใหญ่ค่อนข้างฟังง่าย ฟังแล้วสบายใจ ได้อารมณ์ชิลชิลๆ เหมาะอย่างยิ่งที่จะฟังในวันพักผ่อน  ที่สำคัญด้วยสไตล์การร้องที่ฟังง่าย ร้องไม่เร็วมาก(ยกเว้นบางเพลงเช่น The Dynamo Of Volition) และเนื้อเพลงที่ไม่ซับซ้อน ทำให้เพลงของเขาเหมาะกับคนที่ต้องการฝึกทักษะภาษาอังกฤษเป็นอย่างยิ่ง

Read More...

Born To Die อัลบัมในดวงใจตลอดการ

ผมรู้จักอัลบัมนี้ในช่วงที่ตกต่ำที่สุดในชีวิตผมก็ว่าได้ เป็นอัลบัมแรกที่ผมฟังจบทุกๆเพลง และฟังวันละหลายๆรอบด้วย เรียกได้ว่าถ้าเปรียบอัลบัมนี้เป็นคนๆหนึ่งแล้ว เค้าคงเป็นคนพิเศษของผมอย่างแน่นอน อัลบัมนี้มีความพิเศษและแตกต่างกับอัลบัมอื่นๆที่วางขายในเวลานั้นค่อนข้างมาก และความแตกต่างนี้เองที่ทำให้มันมีเอกลักษณ์และมีความพิเศษกว่าอัลบั้มทั่วๆไป

อัลบัม Born To Die ตัวเพลงจะเป็นแนวที่ ลาน่า(นักร้อง)เรียกว่า "Hollywood Sadcore" ผมเองก็ไม่รู้ครับว่ามันหมายถึงอะไร แต่ในความคิดผมดนตรีจะออกแนวย้อนยุคช่วงปี 60 รวมเข้ากับซาวด์ประกอบหลอนๆ แล้วก็เจือด้วยน้ำเสียงแบบเศร้าๆเข้าไป มันจึงเกิดเป็นส่วนผสมที่ลงตัวและโดนใจผมสุดๆไปเลยครับ แต่แนวเพลง Hollywood Sadcore นี้ก็เหมือนเป็นดาบสองคมเช่นเดียวกัน กล่าวคือถ้าใครชอบก็จะชอบจนเหมือนต้องมนต์สะกดเลยที่เดียว(เช่นผม เป็นต้น) ส่วนถ้าใครไม่ชอบฟังแล้วอาจจะลบเพลงทิ้งเลยก็ได้ครับ(น่าเสียดาย...)

ปกอัลบัม Born To Die

และอีกสาเหตุที่ทำให้ผมชอบอัลบัมนี้ก็คือ...นักร้องครับ ลาน่า เดล เรย์ (Lana Del Rey) หรือชื่อจริงคือ อลิซาเบ็ธ วูลริดจ์ แกรนด์ เป็นคนที่สวยมาก สวยจนไม่รู้จะบรรยายยังไงเลยหละครับ เอาเป็นว่าดูรูปเองก็แล้วกัน

ได้ขึ้นปกนิตยสารมากมาย

ดูรูปจนอิ่มแล้ว เรามาเริ่มแนะนำแทร็คเด็ดๆในอัลบั้มนี้กันเลยดีว่า

Born To Die(10/10) เป็นแทรคเปิดอัลบัมที่ฟังแล้วรู้สึกถึงภาพรวมของอัลบัมนี้เป็นอย่างดี ขึ้นต้นเพลงด้วยเสียงเครื่องสายสวยๆ ตามด้วยน้ำเสียงเศร้าของลาน่า เรียกได้ว่าได้ยินแล้วถึงกับต้องเหลียวหลังมองเลยทีเดียว องค์ประกอบทุกอย่างทำได้ลงตัว แถมฟังง่ายด้วยนะ

Off To The Races(9.5/10) รอบแรกๆที่ฟังผมมักจะกดข้ามแทร็กนี้ครับ เพราะมันขึ้นต้นแปลกๆ(หัก 0.5) แต่พอเวลาผ่านไป ความชอบผมก็ยิ่งมากขึ้นเป็นเงาตามตัวครับ ยิ่งท่อนท้ายๆที่คุณเธอประเคนเครื่องสายกันมาแบบจัดเต็มแบบไม่ให้หายใจหายคอ เล่นเอาฟินกันเลยทีเดียว


Blue Jeans(9/10) แทรคนี้ฟังแล้วให้อารมณ์แก็งมาเฟียมาครับ(หรือผมคิดไปเอง?) ได้กลิ่นฮิฟฮอฟอ่อนๆด้วย เป็นแทรคที่แปลกพอๆกับแทรคก่อนหน้า ที่ผมชอบที่สุดคือ MV ครับ ถึงมันจะเป็นขาวดำ แต่มันสื่อให้เห็นถึงความน่ากลัวของคนรักได้ดีมาก(ก็เล่นลงไปว่ายน้ำกับจรเข้เลย)

Video Games(9.8/10) เพลงนี้เอาแค่เสียงระฆังตอนต้นก็ได้ใจผมไปครึ่งหนึ่งแล้วครับ ยิ่งได้น้ำเสียงของลาน่ากับเนื้อเพลงหวานๆเข้ามาอีก ชอบที่สุดก็คือท่อนที่ร้องว่า "Heaven is a place on earth with you" ถ้าเปรียบเพลงนี้เป็นผู้หญิงก็ต้องเป็นผู้หญิงสวยมากครับ สวยระดับเดียวกับนักร้องเลยก็ว่าได้ ข้อเสียเดียวของเพลงนี้ก็คือมันเนิบนาบไปนิด ฟังแล้วอาจจะหลับได้ครับ(หัก 0.2)

National Anthem(10/10) เป็นอีกแทรคที่ทำได้ลงตัวมากๆ เริ่มต้นดัวเสียงเครื่องสาย(ถูกใจอีกแล้ว) ตามมาด้วยเสียงพลุ และต่อด้วยเสียงร้องในสไตล์ของลาน่า ตบท้ายด้วยท่อนฮุกที่เหมือนยกเอาคณะประสานเสียงมาร้องให้ฟัง ทั้งหมดนี้บอกเลยว่าฟินแน่นอนครับ


Lucky Ones(9.5/10) แทรคปิดท้ายอัลบั้มครับ และก็เป็นแทรคที่หวานที่สุดในอัลบั้มเลยก็ว่าได้ ทั้งเนื้อเพลงและก็น้ำเสียงที่หวานปานจะกลืนกิน(ระวังมดขึ้นนะ) ฟังมากๆอาจจะเป็นเบาหวานได้


ลองไปหามาฟังกันนะครับ ไม่แน่ท่านผู้อ่านอาจจะต้องมนต์สะกดของลาน่าแบบที่ผมโดนอยู่ตอนนี้ก็เป็นได้ครับ


ปิดท้ายกันด้วยเอ็มวี Born To Die และ Blue Jeans

Read More...

อุลตร้าเซเว่น แตกต่างอย่างมีสไตล์

อุลตร้าเซเว่น เป็นอุลตร้าแมนที่ผมชอบที่สุดครับ เพราะว่าเซเว่นแตกต่างและดูจะแหวกกฎมากกว่าอุลตร้าแมนท่านอื่นๆ

ที่ว่าแตกต่างก็เช่น สีของอุลตร้าเซเว่นที่ส่วนใหญ่เป็นสีแดงส้มในขณะที่อุลตร้าแมนท่านอื่น(ในหมู่พี่น้องอุลตร้า)ตัวจะเป็นสีเงินมากกว่า(ยกเว้นน้องเล็กสุดอย่างทาโร่) ใครที่รู้จักผมดีจะรู้ว่าผมชอบสีแดงส้มแบบนี้มาก

อลุตร้าเซเว่นเต็มๆตัว

ความแตกต่างอีกประการก็คือ เวลาอุลตร้าเซเว่นต่อสู้ครับ อุลตร้าแมนท่านอื่นเมื่อแปลงร่างแล้วก็จะออกมาตัวใหญ่ๆแล้วตรงเข้าไปฟัดกับสัตว์ประหลาดเลย แต่อุลตร้าเซเว่นต่างออกไปครับ เมื่ออุลตร้าเซเว่นแปลงร่างแล้ว ขนาดตัวก็จะเท่าๆกับมนุษย์ธรรมดานี่แหละ แล้วหลังจากนั้นค่อยไปขยายร่างให้ใหญ่อีกที ด้วยวิธีการแบบนี้เองทำให้บางครั้งเราจะเห็นเซเว่นในร่างขนาดเท่าคนปกติเข้าไปปราบพวกเอเลี่ยน(ให้อารมณ์เหมือนดูไอ้มดแดง) แล้วค่อยขยายร่างไปสู้กับสัตว์ประหลาดต่อไป ถือเป็นอะไรทีแปลกใหม่ดี เพราะอุลตร้าแมนในความคิดของเราๆท่านๆจะต้องตัวใหญ่ๆ สู้กับสัตว์ประหลาดทีเมืองแทบพัง

อุลตร้าเซเว่นในไซส์เท่าคนปกติ

ความแตกต่างประการต่อมาก็คือ สไตล์การต่อสู้ครับ อุลตร้าเซเว่นมีอาวุธชนิดหนึ่งที่ชอบใช้บ่อยๆที่เรียกว่า "Eye Slugger"(อาย สลั้กเกอร์) เรียกแบบนี้หลายคนอาจจะงงกัน จริงๆแล้วเจ้าอายสลั้กเกอร์ก็คือหงอน(เรียกซะเสียเลย)ที่อยู่บนหัวอุลตร้าเซเว่นนั้นแหละครับ เจ้าอายสลั้กเกอร์นี้สามารถถอดออกมาจากหัวและใช้เป็นอาวุธขว้างใส่ศัตรูหรือใช้เป็นมีดได้ครับ อายสลักเกอร์เรียกได้ว่าเป็นสัญลักษณ์ของเซเว่นเลยก็ว่าได้ เพราะอลุตร้าแมนท่านอื่นไม่มีอาวุธลักษณะแบบนี้ ส่วนใหญ่แล้วเซเว่นมักจะใช้อายสลั้กเกอร์จัดการกับศัตรูโดยการขว้างออกไปตัดแขนขาและหัว(โหดมาก!) ซึ่งต่างจากอุลตร้าแมนท่านอื่นที่มักจะจัดการด้วยการไขว้มือปล่อยลำแสง(ซึ่งผมรู้สึกว่ามันดูบ้าพลังเกินไปหน่อย)

อาย สลั้กเกอร์

อุลตร้าเซเว่นขณะปล่อยอายสลั้กเกอร์

แต่ก็ใช่ว่าเซเว่นจะปล่อยลำแสงไม่ได้นะครับ เซเว่นสามารถปล่อยสำแสงออกจากปุ่มพลังสีเขียวๆที่หน้าผาก ที่เรียกว่า "Emerium Beam" (เอเมอร์เรี่ยม บีม) และยังสามารถไขว้มือเพื่อปล่อยลำแสงแบบอุลตร้าแมนท่านอี่นได้ด้วย เรียกท่านี้ว่า "Wide Shot" เห็นมั้ยครับ อุลตร้าเซเว่นมีทางเลือกในการพิฆาตศัตรูมากมาย แต่เซเว่นเลือกใช้อายสลั้กเกอร์บ่อยที่สุด(รองลงมาก็เอเมอร์เรี่ยมบีม ส่วนไวด์ช็อตนี่นานๆจะเห็นที) ทำให้ได้ใจผมไปเต็มๆครับ เพราะมันดูไม่บ้าพลังจนเกินไป

Emerium Beam (เอเมอร์เรี่ยม บีม) 

Wide Shot (ไวด์ ช็อต)

สุดท้าย สิ่งที่ผมคิดว่าเซเว่นแหกและแหวกกฎกว่าอุลตร้าแมนท่านอื่นๆก็คือ...ปุ่มพลังที่หน้าอกครับ ท่านผู้อ่านน่าจะรู้นะครับว่าปุ่มพลังที่หน้าอกของอุลตร้าแมนมีไว้เพื่อเตือนและบอกถึงขีดจำกัดในการอยู่บนโลกของอุุลตร้าแมน โดยที่อุลตร้าแมนแทบทุกท่านจะอยู่ได้แค่ประมาณ 3 นาทีเท่านั้น หลังจากนั้นมันจะเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดง กระพริบๆ เพื่อบ่งบอกว่าใกล้หมดเวลา และไกลถึงขีดจำกัดแล้ว แต่ อุลตร้าเซเว่นไม่มีปุ่มพลังที่ว่านี้ครับ เรียกได้ว่าเป็นอุลตร้าแมนตัวแรกและตัวเดียวเลยก็ว่าได้ที่ไม่มีปุ่มพลังที่หน้าอก แต่ก็ใช่ว่าจะอยู่ได้ไม่จำกัดนะครับ เพราะจากที่ผมไปสืบค้นข้อมูลมา อุลตร้าเซเว่นมีเวลาปราบสัตว์ประหลาดประมาณ 3.5 นาทีเท่านั้นครับ(พอๆกับอุลตร้าแมนท่านอื่น)

อุลตร้าเซเว่นคืออุลตร้าแมนคนเดี่ยวในหมู่พี่น้องอุลตร้าที่ไม่มีปุ่มพลังที่หน้าอก

นี่แหละครับ คือเหตุผลหลักที่ทำให้ผมชอบอุลตร้าเซเว่น เพราะอุลตร้าเซเว่นไม่มีปุ่มพลัง(Color Timer)ที่หน้าอก แม้ว่าปุ่มพลังจะมีข้อดีตรงที่ช่วยเตือนได้ แต่อีกมุมหนึ่งมันก็เป็นเครื่องหมายแสดงความอ่อนแอของอุลตร้าแมนเช่นเดียวกัน เมื่อไหร่ที่ปุ่มพลังเปลี่ยนเป็นสีแดงและเริ่มกระพริบ อุลตร้าแมน(และเรา)จะเริ่มร้อนรน ต้องรีบหาวิธีจัดการกับสัตว์ประหลาดเพราะเหลือเวลาอีกไม่นานก็จะหมดพลัง และถ้าสัตว์ประหลาดบางตัวฉลาดพอจะรู้ความหมายของแสงสีแดงที่กระพริบๆอยู่บนหน้าอก อุลตร้าแมนจะซวยทันที(เคยมีเคสนี้เกิดขึ้นแล้วด้วย) อุลตร้าเซเว่นไม่มีปุ่มพลังที่หน้าอก นั่นก็เท่ากับว่าเซเว่นก็จะขาดเครื่องเตือน (ผมว่าพวกขีดจำกัดและเวลาพวกนี้มันก็พอจะใช้ความรู้สึกวัดได้อะนะ) แต่ในทางกลับกันเซเว่นก็จะไม่แสดงจุดอ่อนให้ศัตรูเห็นเช่นกัน ศัตรูบางคนอยาจจะไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าจริงๆแล้วเซเว่นก็มีเวลาจำกัดเช่นเดียวกับอุลตร้าแมนท่านอื่นๆ(ผมเองก็เพิ่งจะมารู้เมื่อไม่นานมานี้เอง)

อุลตร้าแมนแจ็คขณะเวลาใกล้หมด

คิดๆแล้วก็คล้ายกับกรณี ดาร์ธ เวเดอร์ที่มีปุ่มควบคุมชุดที่หน้าอก หลายๆท่านน่าจะทราบว่าถ้าเวเดอร์ถอดชุดหรือระบบช่วยพยุงชีวิตในชุดเสียหาย เวดอร์จะตายทันที ถ้าสมมติผมเป็นเจได แล้วได้ไปประลองกับเวเดอร์ สิ่งแรกที่ผมจะทำก็คือใช้ Force กดปุ่มที่หน้าอกเวเดอร์เล่นครับ เพราะผมอาจจะชนะได้ง่ายๆเลยก็เป็นได้ หิหิ

เวเดอร์ ผู้มีจุดอ่อนอยู่ที่หน้าอก เช่นเดียวกับอุลตร้าแมน

เพลงของอุลตร้าเซเว่น เพราะมากครับ

Read More...

รู้จักกับนิยายไซไฟ สถาบันสถาปนา(Foundation)

หนังสือชุด สถาบันสถาปนา

นิยายไซ-ไฟ สถาบันสถาปนา

             เมื่อประมาณกลางปีที่แล้ว ผมประสบกับวิกฤติการขาดแคลนนิยาย ต้องบอกไว้ก่อนว่าผมเป็นคนชอบอ่านมาก(ถึงมากที่สุด)เรียกได้ว่าว่างเมื่อไหร่เป็นต้องหาหนังสือมาอ่าน ไม่ว่าจะเป็นหนังสือที่ให้ความรู้หรือหนังสือนิยายก็ตาม แต่เมื่อกลางปีที่แล้วหลังจากอ่านหนังสือชุด The Hero of Olympus จบไปสามเล่มผมก็พบว่าไม่มีหนังสือจะอ่านอีกต่อไปดังนั้นผมจำต้องหันไปพึ่งอากู๋ ในใจกะว่าจะลองหานิยายแนวใหม่มาลองชิม 

         นิยายชุด The Hero of Olympus

             ถามอากู๋ไปเรื่อยๆก็ไปเจอบทความ  10 สุดยอดไซ-ไฟอวกาศ แนะนำโดย ชัยคุปต์ ผมรีบกดเข้าไปอ่านทันที เพราะจำได้ลางๆว่าตอนเด็กเคยอ่านนิตยสารต่วยตูนฉบับเก่ามาก และ ชัยคุปต์ ก็เป็นหนึ่งในนักเขียนที่ผมชอบ ทั้งสิบอันดับในบทความเป็นเรื่องที่ผมไม่เคยอ่านทั้งสิ้น เนื่องด้วยมันตีพิมพ์มานานแล้ว(บางเล่มก่อนพ่อผมเกินซะอีก) แต่แล้วผมก็ไปสะดุดกับอันดับที่สอง...

            อันดับที่สองที่ว่าก็คือหนังสือ  “สถาบันสถาปนา” (Foundation) ของไอแซก อาซิมอฟ (Isaac Asimov) ที่ตีพิมพ์ในปี พ.ศ.2503 ที่สะดุดตากับเล่มนี้ก็เพราะผมจำคนเขียนท่านได้ จากท้ายเครดิตของหนังเรื่อง I Robot (วิลล์ สมิท นำแสดง) ซึ่งเป็นเรื่องที่ผมชอบมาก (โดยเฉพาะกฎสามข้อของหุ่นยนต์) หนังสร้างมาจากนิยายของนักเขียนท่านนี้ หลังจากนั้นอีกหลายวันต่อมาผมก็ได้มันมาครอบครอง(ใช้เวลาหานานมากๆๆๆๆๆ เพราะเรื่องนี้พิมพ์มานานโคตร)

I,Robot

เปิดเข้ามาหน้าแรกก็เจอกับเรื่องย่อที่ทำให้รู้สึกอยากอ่านขึ้นมาทันที เรื่องย่อที่ว่าก็มีประมาณนี้ครับ
            “จักรวาลที่ประกอบด้วยดาวเคราะห์นับล้านดวงรวมเป็นอาณาจักรเดียว  จักรวรรดิสากลจักรวาล มีอาณาเขตจากปลายหนึ่งจดอีกปลายหนึ่งของกาแลกซีทางช้างเผือก มีพลเมืองกว่าล้านกำลังสี่  มีพระมหาจักรพรรดิเป็นประมุข 

            แต่ก็เฉกเช่นอาณาจักรต่าง ๆ ในอดีตที่มีรุ่งก็มีดับ  จักรวรรดิสากลจักรวาลนี้กำลังเริ่มเสื่อมโทรมลง  แต่ด้วยเหตุที่ว่าใหญ่ยิ่งกว่าใหญ่ อาการเสื่อมโทรมจึงค่อยเป็นค่อยไป  กินเวลานานยิ่งกว่านาน  ช่วงว่างระหว่างความรุ่งเรืองแรกกับความรุ่งเรืองที่จะเกิดขึ้นใหม่ก็ต้องนานแสนนานด้วย  โดยจะกินเวลาถึง 30,000 ปี 

            โชคดีที่ ฮาริ เซลด็อน นักจิตวิทยาผู้ยิ่งใหญ่ ผู้บุกเบิกวิชาการด้านอนาคตประวัติศาสตร์ (psychohistory) ได้สังเกตเห็นอาการเสื่อมโทรมดังว่านี้  จึงคิดแก้ไข “ย่น” ช่วงว่างนั้นให้สั้นลงเหลือเป็นอนารยะยุคเพียง 1,000 ปี  โดยการก่อตั้งสถาบันสถาปนาขึ้น”

            เป็นไงหละครับ เริ่มน่าสนใจแล้วใช่มะ....

สถาบันสถาปนา เล่มที่ 1

เรามาว่ากันถึงหนังสือทั้งหมดในชุดสถาบันสถาปนาเท่าที่ผมอ่านกันบ้างดีกว่า
1.สถาบันสถาปนา (Foundation)

2.สถาบันสถาปนาและจักรวรรดิ (Foundation and Empire)

3.สถาบันสถาปนาแห่งที่สอง (Second Foundation)

4.สถาบันสถาปนาและปฐมภพ (Foundation's Edge)

5.สถาบันสถาปนาและโลก (Foundation and Earth)
            นี่คือทั้งหมดเท่าที่ผมหาได้ในตอนนี้ครับ เล่ม 1 2 และ 3 หรือที่เรียกกันว่า ไตรภาคแรกนั้น ตีพิมพ์รวมเล่มครั้งแรกในปี ค.ศ. 1951 โน่น หลังจากนั้นอาซิมอฟก็พักการเขียนหนังสือชุดนี้ไปนาน จนในที่สุดก็กลับมาเขียนเล่มที่เหลือในช่วงกลางทศวรรศที่ 1980

สถาบันสถาปนา ฉบับแปลไทยทั้ง 5 เล่มโดยสำนักพิมพ์ โปรวิชั่น

            ความเจ๋งของหนังสือชุดนี้ในความคิดผมก็คือจินตนาการอันสุดแสนจะล้ำเลิศของนักเขียน เรียกได้ว่าต่อให้เอามาเทียบกับนิยายในยุคปัจจุบันก็ยังมีหลายเรื่องที่ก้าวล้ำไปไกลกว่า เราต้องไม่ลืมว่าคุณลุงอาซิมอฟเริ่มเขียนเรื่องนี้ในยุค 1950 ในช่วงที่สงครามเย็นยังครุกรุ่นและอำนาจนิวเคลียร์ยังเป็นของใหม่ที่มีไม่กี่คนที่รู้จัก และด้วยพล็อตเรื่องที่เกี่ยวกับการย่นย่อระยะเวลาแห่งความเสื่อมมันจึงเหมาะเป็นอย่างยิ่งที่จะนำมาอ่านในยุคนี้ เนื่องด้วยมันอาจจะนำมาประยุกต์ใช้ในชีวิตจริงได้ 

            ตอนต่อไปผมจะมาเจาะลึกสามองค์กรหลักที่มีบทบาทในการชี้นำประวัติศาสตร์ในหนังสือชุดนี้ ซึ่งได้แก่ สถาบันสถาปนา(Foundation) สถาบันสถาปนาที่สอง( Second Foundation) และ ปฐมภพ(Gaia)

Read More...